به نام انکه مهر و صداقت چشمانت را در قلبم جای داد .
و  بعد از رفتنت شبی از پشت یک تنهایی و غمناک و بارانی تو را با لهجه گلهای نیلوفر صدا کردم .
تمام شب را برای با طراوت ماندباغ قشنگ ارزوهایت دعا  کردم . از یک جستجو ی نقره ای در کوچه های ابی احساس تو را از بین گلهایی که در تنهاییم رویید با حسرت جدا کردم و تو در پاسخ تنها ترین موج تمنای دلم گفتی که دلم حیران و سرگردان چشمانت رویایی وتو بی ان که فکر غربت چشمان من باشی نمیدانم کی تا کی برای چه رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه بارید که فکر میکرد که من به تو هزاران شعر خواهم گفت . و بعد از رفتنت دریاچه بغضی که حس میکرد که تو نام مرا از یاد خواهی برد و بعد از ان همه تنهایی و غربت چه کسی از پشت تاب پنجره ارام و زیبا گفت تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو در راه انتخاب عشق  خطا کردم .
ومن با حالتی مابین اشک و حسرت و تردید میان انتظاری که  بدون پاسخ سرد است میان غصه ای از جنس کوچک یک ابر نمیدانم چرا شاید  رسم عادت پروانگی مان باز برای با طراوت ماندن . عزیزم ای گل ناز باغستان وفا : امروز من دوستدار تو روی این کاغذ یادگاری از خودم برایت بجا میگزارم هرچند کهمیدانم تو نیز هیچ اعتنایی مانند دیگران به من نداری عزیزم .